Manipulief: Avonturen en Levenslessen met een 4-jarige
Levenslessen met een lach en een traan; een dag op pad met een 4-jarige "Manipulief"
Elke dag brengt nieuwe woorden en avonturen. Neem “manipulief”, een term die ik recent leerde en die naadloos aansluit bij mijn avontuurlijke dag met mijn 4-jarige neefje Jan. Op een kenmerkend regenachtige dag in Nederland, was het mijn beurt om tijd door te brengen met deze kleine wijze man.
Skelters en Driewielers op de Boerderij
De dag begon op een lokale boerderij, bekend om zijn skelters en driewielers – een paradijs voor kinderen. Jan en ik scheurden rond op de driewielers, alsof we in een Grand Prix waren beland. Tot onze verrassing werden we gestopt door de beheerder – de driewielers waren strikt voor kinderen! Gelukkig overtuigde Jan de beheerder dat zijn tante ook best een rondje mocht maken. De beheerder was het er niet mee eens, maar ik, als volwassen vrouw, was het eens met Jan en trapte nog even flink door over het terrein.
De Uitdagingen van de Rode Winkel
Na onze boerderij escapade, belandden we in de ‘rode winkel’ – beter bekend als Kruidvat. Jan’s missie was simpel: kies één speeltje. Maar, zoals vaker bij kinderen, leidde dit tot een dilemma. Met 2 speeltjes in zijn handen (en een optreden beter dan een Indiaase soapserie) volgde een uitbarsting van tranen.
Ik zei kordaat tegen mijn neef: “Stop met jenken, je doet lame”.
Waarop hij mij terugbetaalde met een “Jij bent lame”.
Alles ging terug op het schap. Deze consequente tante liet zich niet commanderen, ook niet door een “manipulief” neefje.
De Keuzes in de Gele Winkel
Na het verhitte overleg in de Rode winkel, kwamen we tot de conclusie dat er zonder tranen en zonder discussie één speeltje bij de “gele winkel” (Intertoys) gekozen mocht worden.
Onze volgende halte was dus de “gele winkel”. Jan koos daar met vastberadenheid één speeltje uit, zoals afgesproken, zonder tranen. Maar toen zag ik de prijs – meer dan de twee speeltjes bij Kruidvat bij elkaar.
Hij had mij te pakken. Ik probeerde dit fiasco nog af te wenden met een voorstel voor de “rode winkel”, maar tevergeefs. Ik pakte de gezamenlijke rekening erbij en rekende schoorvoetend af. Jan was meteen mijn beste vriend en wilde alleen nog maar hand in hand over straat. Na een paar bevestigingen zoals “jij bent echt mijn beste vriend, Anne”, was ik het voorval al snel vergeten.
Een perfecte illustratie van kinderlijke sluwheid en ‘manipulief’ in actie.
Café Avonturen en de Chocoladetaart Queeste
In een nabijgelegen café bestelde Jan ‘aabei liemonaad’ met de ernst van een zakenman, terwijl ik een ouderwets bakkie pleur dronk. Deze oase van rust en tevredenheid duurde helaas maar 20 minuten. “Sjookola taart met slagroom!” was het devies van Jan. Kort daarop begon onze zoektocht naar chocoladetaart met slagroom, een queeste die ons naar maar liefst 3 bakkerijen voerden.
Helaas zonder resultaat, maar gelukkig zonder tranen.
Een Zoete Afsluiting met Chocolade Kruidnoten
Thuisgekomen vonden we geen chocoladetaart, maar wel chocolade kruidnoten en Ome Willem op TV. Daar zaten we dan, moe van onze avonturen, genietend van onze winsten en mijn verlies. Jan, geboeid door Ome Willem, en ik, verbaasd hoe hij mij te pakken had in de winkels.
Terwijl de pepernoten verdwenen en Ome Willem zijn laatste liedje zong, dacht ik bij mezelf: soms is het leven zoeter dan de chocoladetaart die je niet vindt, vooral als je het deelt met een 4-jarig ‘manipulief’ knaapje.